با اعلامیه جهانی حقوق بشر در دهم دسامبر 1948م که با چهل‌وهشت رای موافق و هشت رای ممتنع در مجمع عمومی‌سازمان ملل متحد به تصویب رسید، شامل 30 ماده‌ است که به تشریح دیدگاه سازمان ملل متحد در مورد حقوق بشر می‌پردازد و از همان ابتدای شکل‌گیری مقدمات آن، مناقشات مهمی را برانگیخت و تفاوت‌های بنیادی فراوانی را در ارزش‌ها و فرهنگ‌های ملل آشکار ساخت.

از جمله مفاد این اعلامیه می‌توان به حق حیات، ممنوعیت شکنجه، حق برخورداری از آزادی و امنیت و حق برخورداری از محاکمه منصفانه اشاره کرد.

در این میان، امریکا که خود را بزرگ‌ترین مدافع حقوق بشر اعلام و مرتبا دیگر کشورها را به نقض این اعلامیه متهم می‌کند، بزرگ‌ترین ناقض مفاد آن محسوب می‌شود؛ تا آن‌جا که حقوق بشر امریکایی تداعی کننده تصاویر زندان ابوغریب در عراق، زندان پایگاه نیروی دریایی امریکا در کوبا موسوم به زندان گوانتانامو، بگرام در افغانستان و به خاک و خون کشیده شدن زنان و کودکان عراقی توسط نیروهای اشغال‌گر امریکایی و قتل عام مردم بی‌گناه فلسطین توسط اسرائیل و حمایت‌های بی‌دریغ امریکا از این رژیم غاصب شده است و این امر باعث تنفر و محکومیت گسترده افکار عمومی‌مردم دنیا از واشنگتن شده است.

امریکا در سالیان گذشته بدون توجه به کنوانسیون‌های بین المللی دست به اقداماتی زده که باعث شده حقوق بشر در داخل و خارج از مرزهای این کشور نادیده گرفته شود. این کشور با دستمایه قرار دادن شعار حقوق بشر هر جا که اراده می‌کند وارد شده، بدترین جنایات را علیه بشریت به ثبت می‌رساند که در ادامه به برخی از مصادیق این مسأله اشاره می‌شود.

بعد خارجی امریکا

از سال 2001 دولت «جرج بوش» مجوز استفاده از روش‌های بازجویی را که بنابر گزارش سالانه حقوق بشر وزارت امور خارجه امریکا «شکنجه» محسوب می‌شود، صادر کرد. همچنین افراد دستگیر شده که معروف به «ارواح» بودند، تحت هیچ نوع نظارتی و از جمله کمیته بین المللی صلیب سرخ قرار نمیگرفتند.

بررسی‌های دیده بان حقوق بشر درباره شکنجهگری امریکا در عراق، افغانستان و گوانتانامو، نشان می‌دهد که دست‌کم 600 نظامی‌و غیرنظامی‌امریکایی در مواردی از بدرفتاری یا قتل زندانیان دست داشتند؛ بنابر گزارش رسانه‌های خارجی، در چند سال گذشته در زندان‌های نیروهای امریکایی در افغانستان، بازجویان انواع وسایل شکنجه جهت گرفتن اقرار از زندانیان افغان را مورد استفاده قرار داده و موجب مرگ تعدادی از آن‌ها شدند.که نخستین بار به وسیله عکسهای یادگاری نظامیان این کشور که با قربانیان شکنجه در زندان ابوغریب بغداد در سال 2004 فاش شد. در آن زمان، نظامیان شکنجهگر امریکایی اعلام کردند در چارچوب دستورات مقامات نظامی‌و سازمان جاسوسی امریکا برای گرفتن اعتراف، مردان، جوانان و حتی زنان عراقی را تحت انواع شکنجه های جسمی و جنسی قرار داده‌اند. از میان 94 مورد سوء استفاده جنسی که توسط دفتر بازرسی کل ارتش امریکا در عراق مورد تایید قرار گرفته، 39 نفر کشته شدند که قتل 20 نفر آن‌ها ثبت شده است. همچنین حداقل تعداد 107 کودک در هفت زندان و از جمله زندان ابوغریب در حبس به سر می برند که تعدادی از این کودکان مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته و حتی به دختربچه ها نیز تجاوز شده است. با وجود برکناری چند ژنرال امریکایی در عراق و از جمله یک نظامی زن که کاربرد شکنجه ها در زیر مجموعه وی در زندان ابوغریب صورت گرفته بود، دولت امریکا حاضر به پاسخگویی نشد.

“آنتونیو گوترس” کمیسر پناهندگان سازمان ملل نیز اعتقاد دارد که برنامه “جنگ با تروریسم” به رهبری امریکا، عامل اصلی تشدید آوارگی و موج مهاجرت در سطح جهان شده است. همچنین “کورت جورینگ” از سازمان عفو بین الملل گفته است: دولت امریکا نه تنها در اقدام برای ریشه کن کردن شکنجه کوتاهی و قصور می‌کند بلکه عملا در حال ایجاد شرایطی است که شکنجه و سایر بدرفتاری ها افزایش یابد.

ایی اعلام کردند در چارچوب دستورات مقامات نظامی‌و سازمان جاسوسی امریکا برای گرفتن اعتراف، مردان، جوانان و حتی زنان عراقی را تحت انواع شکنجه های جسمی و جنسی قرار داده‌اند. از میان 94 مورد سوء استفاده جنسی که توسط دفتر بازرسی کل ارتش امریکا در عراق مورد تایید قرار گرفته، 39 نفر کشته شدند که قتل 20 نفر آن‌ها ثبت شده است. همچنین حداقل تعداد 107 کودک در هفت زندان و از جمله زندان ابوغریب در حبس به سر می برند که تعدادی از این کودکان مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته و حتی به دختربچه ها نیز تجاوز شده است. با وجود برکناری چند ژنرال امریکایی در عراق و از جمله یک نظامی زن که کاربرد شکنجه ها در زیر مجموعه وی در زندان ابوغریب صورت گرفته بود، دولت امریکا حاضر به پاسخگویی نشد.

“آنتونیو گوترس” کمیسر پناهندگان سازمان ملل نیز اعتقاد دارد که برنامه “جنگ با تروریسم” به رهبری امریکا، عامل اصلی تشدید آوارگی و موج مهاجرت در سطح جهان شده است. همچنین “کورت جورینگ” از سازمان عفو بین الملل گفته است: دولت امریکا نه تنها در اقدام برای ریشه کن کردن شکنجه کوتاهی و قصور می‌کند بلکه عملا در حال ایجاد شرایطی است که شکنجه و سایر بدرفتاری ها افزایش یابد.

بعد داخلی امریکا

روزنامه سوری «الثوره»، به نقل از مؤسسه چینی «گفت‌و‌گوی بشر دوستانه» در گزارش سالانه خود از سال 2007، بخشی طولانی از گزارش خود را به وضع حقوق بشر در امریکا اختصاص داده است.

این گزارش با استناد به گزارش‌های منتشر شده در امریکا نشان می‌دهد این کشور در صدر فهرست کشورهایی قرار دارد که بیش‌ترین موارد نقض حقوق بشر در آن‌ها اتفاق می‌افتد. بنابراین گزارش، دفتر تحقیقات فدرال امریکا در گزارشی از آمار خشونت‌ها در سال 2007 اعلام کرد: حدود یک میلیون و 41 هزار گزارش جرم و خشونت ثبت شده است؛ که این رقم در مقایسه با سال پیش از خود رشد 9/1 درصدی را نشان می‌دهد. همچنین موارد قتل رشد 8/1 درصدی و موارد سرقت رشد 2/7 درصدی را در مقایسه با سال 2005 نشان می‌دهد. بنا بر این گزارش، طی سال 2006، نوجوانان امریکایی که زیر 12 سال، سن دارند در معرض 25 میلیون مورد خشونت و سرقت قرار گرفتند، به طوری که میانگین جرم‌های خشونت آمیز در سال 2006 به 6/24 درصد یعنی یک قربانی از هر هزار نفر در نوجوانان زیر 12 سال و این در حالی است که همین نسبت درباره دختران زیر 12 سال، 100 نفر در هر هزار نوجوان است. از سوی دیگر، سیاه‌پوستان امریکایی شاهد رشد آمار موارد خشونت آمیز در حق خود با رشد 23 درصدی در مقایسه با سفیدپوستان و یک قربانی از هر هزار نفر بوده‌اند. در امریکا، در هر 22/2 ثانیه یک جرم واقع می‌شود و در هر 9/30 ثانیه یک مورد قتل اتفاق می‌افتد و در هر 7/5 ثانیه یک مورد تجاوز به عنف صورت می‌گیرد و در هر 5/1 دقیقه یک فقره سرقت رخ می‌دهد. روزنامه سوری الثوره در ادامه این گزارش به نقل از مؤسسه گفت‌وگوی بشر دوستانه افزود: در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، در امریکا بیش‌ترین تعداد اسلحه حمل می‌شود به طوری‌که هم اکنون 250 میلیون قبضه سلاح حمل می‌شود و در نتیجه همین امر، سالانه 30 هزار نفر به ضرب گلوله [سلاح‌های مختلف] کشته می‌شوند. این در حالی است که روزانه 13 امریکایی دست به خود کشی می‌زنند و 16 نفر کشته می‌شوند و 3200 نفر در معرض اقدامات خشونت آمیز قرار می‌گیرد و 16 زن قربانی تجاوز به عنف می‌شود. بنا بر این گزارش، براساس گزارش وزارت دادگستری امریکا در سال 2007 حدود 5/1 میلیون نفر از دانش آموزان میان 12 تا 18 سال قربانی جرم‌های غیر کشنده می‌شوند. این در حالی است که در 16 آوریل سال 2007 (فروردین 86) دانشگاه کالیفرنیا شاهد بدترین حادثه تیر اندازی [در یک محیط آموزشی] بود به طوری‌که 33 تن کشته و بیش از 30 نفر زخمی شدند و این مورد از لحاظ شمار کشته شده‌ها، بدترین حادثه در نوع خود بوده است. این گزارش در قسمت دیگری از آمار خود، به نقش مؤسسات قضایی و مجری قانون می‌پردازد و با اشاره به سوء استفاده این مراکز دولتی از قدرت و قربانی شدن هزاران بی‌گناه که کشته یا بی هیچ جرم مشخصی قربانی ضرب و جرح می‌شوند، اعلام می‌کند: از میان 2451 پلیس مرد امریکا که دست به اقدامات خشونت‌آمیز زده‌اند تنها 22 نفر از آنان به دادگاه ارجاع داده شده‌اند. بر همین اساس، گزارش مؤسسه گفت‌وگوی بشر دوستانه اعلام می‌کند: بر اساس گزارش وزارت دادگستری امریکا در سال 2007 حدود 2002 مورد حالت فوت بر اثر بازداشت، در 47 ایالت رخ داده است که در میان آنان 1095 مورد یا 55 درصد، بر اثر شلیک گلوله پلیس محلی، در برخی ایالت‌ها جان خود را از دست داده‌اند. این گزارش می‌افزاید: این موارد به غیر از سوء استفاده افراد پلیس از قدرت است به طوری که مهاجران، تظاهرکنندگان و روزنامه‌نگاران قربانی ضربات باتوم‌ها و گلوله‌های پلاستیکی افراد پلیس می‌شوند. این گزارش در بخش دیگری به مسأله زندان‌های امریکایی و زندانیان آن می‌پردازد و با اشاره به اینکه امریکا بزرگ‌ترین زندان دنیا به شمار می‌رود؛ زیرا بیش‌ترین نسبت شهروندان زندانی شده را در جهان به خود اختصاص داده است. در همین رابطه براساس آمار منتشر شده‌ وزارت دادگستری امریکا در سال 2007، درباره زندانیان، شمار زندانیان امریکایی در 30 سال گذشته 500 درصد افزایش یافته است؛ به طوری‌که در پایان سال 2006، 2 میلیون و 260 هزار نفر در زندان‌های امریکا محبوس بودند. این گزارش تاکید می‌کند: با آگاهی از این‌که نسبت جمعیت امریکا به کل جمعیت دنیا 5 درصد است، نسبت زندانیان این کشور به زندانیان کل دنیا در کشورهای دیگر 25 درصد است؛ به طوری‌که از هر 100 هزار نفر، 751 تن در زندان به سر می‌برند که این نسبت بسیار بیش از میانگین آن در کشورهای غربی است. این گزارش می‌افزاید: پس از وقوع حوادث 11 سپتامبر، آمار جرم‌های جنایی در امریکا 200 درصد افزایش یافت و براساس آمار منتشر شده، حدود دو سوم زندانی‌های آزاد شده، طی 3 سال پس از آزادی‌شان بار دیگر مرتکب جرم می‌شوند و این در حالی است که تمامی‌این موارد به دلیل اوضاع [نابسامان] اقتصادی، فرهنگ خشونت، بیکاری، نژاد پرستی، نقض حقوق بشر و تعامل با افراد به دید شیء نه انسان، است.